Wat wordt zoal er in de leerboeken en instructieboeken/bladen geschreven over het gebruik van poederblussers en welke zijn de ervaringen bij o.a. de brandweer.
Dat zou ik niet weten en ben ook in het geheel niet meer geïnteresseerd daarin; nadat ik zelfstandig ging onderzoeken en verklaren.
Uit het begin van mijn brandweerleven leerde ik over dergelijke blusstoffen uitsluitend precies datgene wat de leveranciers daarover beweerden.
Het (oefen)gebruik was dusdanig, qua 'simulatie', dat het volledige overeenkwam met de brandtesten voor de klassen abcde (draagbare blustoestellen).
De (oefen) blussing lukte dus voorspelbaar en ik had daarbij geen kritische ervaring of instructies en geloofde het toen dus wel!
In mijn brandweerervaring (A'dam) gebruikten wij vrijwel nooit die blussers en zeker niet 'geleend' van particulieren; zoals in Den Haag.
Dus ook weinig 'verrassende' of teleurstellende ervaringen.
Toen ik zelf waarnam (Officiersopleiding; luchtmacht school voor vliegtuigbrandbestrijding) dat een 'blussing' van vlammen gepaard ging met een fel oplichten van de 'wolk' van vlammen en poeder kreeg ik interesse in de fysisch/chemische werking. Die werd geleerd als: '
negatief katalyserend'.
Na het pakket (bio)chemie op de VU vond ik dat al een raar onwetenschappelijk begrip.
Ik stelde eerst vast dat het een 'remmer' moest zijn (inhibitor) maar later ontdekt ik dat de poeder deeltjes ontleden en ook
in competitie met zuurstof met de beschikbare 'radicalen' (brandstofmoleculen) verbinden.
Dat betekent dat dit remmende effect op de 'wolk' met brandstofmoleculen en zuurstof ontstaat doordat deze verbindingsreactie met poeder netto minder energie afgeeft (het ontleden
kost energie) en tegelijkertijd met de reactanten daarop de zuurstofconcentratie vermindert en daardoor de voortzetting (kettingreacties) van dat proces ook weer remt.
Dit gehele spel heeft als voorwaarde dat de 'onderdrukte' brandstof/ontlede poeder wolk daarop kan verdunnen ((wind)verplaatsing dus buiten!); in een besloten ruimte en met
vluchtige vloeistofdampen zal dat niet lukken door snelle 'verse' aanvoer en als dan de poeder toevoer wordt beëindigd....Boem!
De oefen centra branden zijn zo ingericht dat er
geen zeer vluchtige vloeistofbranden worden toegepast en dat de gebruikte vloeistof op water liggend altijd koel blijft.
Ook werd op de oefencentra, die vrijwel altijd verbonden waren aan de producenten van dit spul, zodanig getimed dat als het (dunne!) laagje vloeistof al wat minder vlamhoogte (verdamping) liet zien dan de 'blussing' werd ingezet.
'Succes' en 'zelfvertrouwen' verzekerd!
Iets dergelijk wordt ook gedaan door de SVM leveranciers.
Op BOCAS (vliegtuigbrandbestrijding heet dat!) is het ronduit zo idioot dat er een waterpas (waar vindt een crashend vliegtuig zoiets?) gravellaag wordt gebruikt als 'simulatie' rond een vliegtuigbrand. Met gas uit de grond wordt de vloeistofbrand nagebootst. De crashtender spuiten hun schuim en de voorspelbaar koel blijvende gravellaag laat het schuim mooi intact en als er een laagje begint te vormen... gaat de gaskraan manueel dicht door de oefenleider...
Probeert u zich in de realiteit een brandende
kerosine laag voor te stellen; die wordt wel snel zeer warm! Dan brandt het schuim ook zeer snel af.....
Voor een Amerikaans offshore bedrijf heb ik al hun productie eilanden op de Noordzee doen bevrijden van deze onzinnige en contraproductieve middelen.
Een ander Amerikaans bedrijf liet een manager mij ontbieden op Schiphol met lunch om mij te vertellen als ik door zou gaan met deze kritiek ik zijn personeel niet meer mocht opleiden (op mijn oefencentrum in A'dam) ik heb niet toegegeven (centrum dicht).
Van een insider in dat offshore bedrijf begreep ik dat deze manager aandelen had bij een grote amerikaanse producent van poeder.
Pecunia non olet!Kritiek en waarschuwing voor deze kwalijke producten zijn dus ontstaan door nieuwsgierigheid: hoe werkten die stoffen iegelijk in relatie toe welk gedrag van brandbare dampen en gassen onder welk 'open' of (semi)gesloten omstandigheden v.w.b. de (lucht)zuurstofopmenging.
Ik las op de valreep nog het bericht van Peter. Zijn eerdere stellingen zoog hij dus uit zijn duim. Op mijn vragen antwoordt hij niet; maar drammerig eist hij van mij een feitelijke bijdrage. Hoe wanhopig kennisafhankelijk kan iemand zijn?