Meetplan inwerking meteen GRIP 2. Bijzonder, hier komt het meetplan rustig in werking zonder GRIP. Ik heb er als WVDer regelmatig mee te maken. Dus hoezo zou ik onwetend moeten zijn? Vertel me dat eens.
Bezighouden met een effectgebied? Dat is in eerste instantie een taak voor de OVD en AGS, en uiteindelijk een meetplanleider als het spannend genoeg lijkt om meetploegen in te gaan zetten. Dus hoezo zou ik onzin verkondigen? Leg me dat eens uit?
Leg eens uit waarom in Rotterdam zoveel officieren in actie komen, waar in een andere regio veel minder officieren in actie komen bij een incident. Rotterdam is daarin toch hoe dan ook koploper.
Als WVDer zou je, naast het aflezen van het juiste buisje, op zijn minst moeten weten dat de zorg voor het effectgebied nooit een zaak van de OVD en de AGS is of kan zijn. Dat is wel heel erg simpel gedacht.
Maar desgevraagd zal ik een poging doen om het aantal personen bij de grotere incidenten in de VRR toe te lichten:
Allereerst de historie: De GRIP-systematiek is in de VRR uitgevonden, (door)ontwikkeld en later landelijk uitgerold. Brandweer-NL liep dus achter de VRR aan en doet dat op onderdelen nog steeds. Voorts de schaalgrootte: De VRR laat zich niet vergelijken met welke andere regio ook. Niet qua aantallen voertuigen, posten en personeel en zeker niet qua risico’s (zo kent het BEM-gebied bijvoorbeeld de grootste concentratie aan (petro)chemische industrie in Europa, de legio andere bijzondere risico’s daar en elders nog daargelaten.
Het aantal GRIP-waardige incidenten in de VRR bedraagt enkele tientallen op jaarbasis, waar in vele andere regio’s deze op de vingers van 1 hand zijn te tellen. Bovendien is de weging van een GRIP-incident in de VRR veelal beduidend zwaarder dan die in andere regio’s, m.a.w. in de VRR wordt over het algemeen minder snel een GRIP ingesteld dan elders veelal het geval is.
De meeste regio’s zijn eenvoudig niet of nauwelijks in staat om zo’n groot potentieel op de been te brengen, laat staan in piketvorm paraat te houden. Daarbij ook nog rekening houdend met zaken als de vereiste competenties, opleidingen en trainingen en eventueel noodzakelijke aflossingen. (De vraag zou niet moeten zijn waarom in de VRR zoveel, maar waarom elders zo weinig?)
Omdat je aangeeft deskundig te zijn ga ik er van uit dat ik met de afkortingen kan volstaan:
ZGB: 2x OVD-B + HOD-B + AGS + TOA
GRIP1 (CoPI): + LC (in de VRR ‘ontkleurd’) + HOD-B + OVD-P + OVD-HMR + AGS + OVD-G + OVD-BZ +IM + plotter + VL (facultatief: + OVD-ProRail, OVD-RWS, OVD-RET, liaison defensie en/of bedrijfsdeskundige, e.d.)
GRIP2 (ROT): + ROL (ook ‘ontkleurd’) + HOD-B + OVD-B (ondersteuner) + MPL + CVP + CVD-G + Havenmeester + IM + ICT + VL + BZ
Van de rode kant zijn bij een incident als bij Exxon (ZGB en GRIP2) - excl. LC en ROL (HOD-functies) - dus minimaal 3x HOD, 4x OVD (incl. TOA) + 2x AGS en een MPL (DCMR) actief, ieder met een eigen rol in de bestrijding van het incident (tpl. of op afstand). Voorts vanuit de VRR nog IMers, VLers, ICTer; plotters, ondersteuners ed.
Een ‘overkill’ ? Alleen voor hen die denken dat we nog in de jaren 50 van de vorige eeuw verkeren…. Deze procedures en methodieken hebben zich in de VRR al vele jaren bewezen en het grootste probleem in deze steeds weer terugkerende discussie lijkt mij dat “de werkvloer” geen flauw idee heeft wat zich op de “bovenliggende niveaus” afspeelt, met welke problemen men daar wordt geconfronteerd en hoe de verschillende verantwoordelijkheden liggen. Daar zou misschien nog wel wat winst zijn te behalen (tenzij men alleen maar wil afgeven op alles met meer strepen op de schouders....).