Het lijkt erop dat u erop gebrand bent een taak voor militairen in de (dagelijkse) binnenlandse hulpverlening te verzinnen. Dat mag natuurlijk, maar het lijkt mij persoonlijk geen goed plan. Militairen zijn niet primair getraind in het werken met burgers en matig getraind in het samenwerken met andere hulpdiensten.
Ik ben voor genuanceerd beleid. Het lijkt me verstandig, om een klein deel van ons leger daar wél in te trainen. Bijvoorbeeld vijfduizend of tienduizend militairen. Daarvoor kunnen die militairen worden geselecteerd, die daarvoor het meest geschikt zijn qua motivatie, karakter, capaciteiten, kennis en vaardigheden.
Zij kunnen dan ook worden ingezet voor buitenlandse militaire en humanitaire taken, waarbij meer contact is met de bevolking. Zoals bij het zoeken naar wapens die verstopt zijn in een dorp, of relbestrijding, of beveiliging van voedseldistributie bij rampen, beveiliging van militaire transporten door bewoonde gebieden, enz.
Ook kunnen die multidisciplinaire militairen als eerste worden ingezet voor rampenhulp in Nederland, waarvoor ervaring nodig is in het samenwerken met civiele hulpdiensten.
Lijst van Nederlandse rampen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_Nederlandse_rampenOok kunnen deze multifunctionele militairen elk worden opgeleid voor een heel beperkte civiele taak, zoals bijvoorbeeld beveiligen van zeehavens en kustwateren door mariniers, relbestrijding, grenscontroles of ondersteuning van boswachters door infanteristen. En deëscalerend omgaan met burgers hoort bij die training.
Bovendien hebben veel militairen ook gewoon een gezin, verdere familie, hobbyclub en buren, en hebben ze dus meestal wel ervaring in het omgaan met burgers. Er zijn ook militairen, die al jarenlang gewerkt hebben bij civiele hulpdiensten.
Wel zijn militairen getraind in het omgaan met gewapende/vijandige tegenstanders die een compleet andere benadering vragen dan 'normale' burgers.
Als je kwetsbare doelen moet beveiligen tegen terroristen of gewapende bendes met explosieven en automatische geweren, komt militaire training soms wel van pas. Daarom surveilleren er ook in sommige Belgische en Franse steden militairen tegen terrorisme.
Waar defensie wél heel goed in is is het snel opzetten van grootschalige organisaties. In mijn ogen zou defensie derhalve wel kunnen assisteren bij grote incidenten in de vorm van bijvoorbeeld verzorgings-, ontsmettings- en commandounits.
Inderdaad, maar bij grote incidenten zijn militairen meestal afwezig in Nederland, doordat ze niet snel oproepbaar zijn. Bijvoorbeeld de Bijlmer-ramp, diverse overstromingen, de Facebookrellen in Haaren, de strandrellen in Hoek van Holland, de vuurwerkramp in Enschede, ernstige voetbalrellen, gewelddadige krakersrellen in het verleden, enz.
Dit zijn zaken die de brandweer zelf ook prima kan maar misschien zou hier een samenwerking gezocht kunnen worden. Ook het snel opbouwen van een veldhospitaal bij een grootschalig incident zou prima bij defensie passen (voor zover dit niet al gebeurt).
Inderdaad, en het zou toch een prima oefening zijn, met echte slachtoffers en emoties, die je in een simulatie niet kunt evenaren?
Het inzetten van militairen 'tegen' burgers is echter onwenselijk.
Die woordkeuze suggereert bijna, dat ik zou voorstellen, dat burgers onderdrukt moeten worden door een militaire dictatuur. Terwijl ik voorstander ben van een humane, transparante, democratische rechtsstaat, liefst met een gezamenlijke wereldregering, om een nucleaire oorlog te voorkomen.
Ik stel voor dat een klein deel van het leger aanvullend wordt getraind om civiele hulpdiensten te ondersteunen, en daarmee burgerslachtoffers te helpen. Dat vind ik iets anders, dan wat jij suggereert met de uitdrukking: militairen inzetten tegen burgers.
Wel zou defensie objectbewaking bij risico-objecten kunnen verzorgen (maar dat doet defensie al lang).
Die objectbewaking zou veel zwaarder moeten, zijn. In sommige situaties ook met pantserwagens.
Crowd control en de-escalerend optreden zijn echter niet de sterkste punten van defensie; hier zijn particuliere beveiligers vaak beter in.
Maar particuliere beveiligers kosten extra geld. En militairen worden nu tóch al betaald. Er zijn denk ik wel vijfduizend militairen te vinden, die wél geschikt zijn om dat civiele werk te leren, naast het volgen van militaire trainingen. Bovendien kan met dat multidisciplinaire takenprofiel ook rekening worden gehouden, bij de werving en toewijzing aan taken van nieuwe militairen.
Een van de belemmeringen voor meer civiel-militaire samenwerking is denk ik, dat er angst is, dat er bij die veranderingen in het begin iets mis gaat, waarvan dan mogelijk iemand de schuld gaat krijgen. En veel betrokkenen zijn mogelijk bang, dat ze misschien werk krijgen, dat ze minder prettig vinden.
Veranderingen veroorzaken meestal angst en tegenwerking bij de betrokkenen. En politici moeten zo wijs zijn, om ook de mogelijkheden en kansen van bepaalde veranderingen te durven onderzoeken. En uit kleinschalige proefprojecten kan dan informatie komen, wat de effecten zijn van die plannen, en wat er aan verbeterd kan worden.