Auteur Topic: De minder leuke dingen en daarna  (gelezen 16442 keer)

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Brimbrammer

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 152
  • Specialisatie: BRW chauffeur
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #15 Gepost op: 08 juni 2011, 20:29:16
Ook hier de mindere ervaringen en ondanks dat ik er verders weinig moeite, last of problemen van heb blijven ze toch helder in je gedachten zitten.
Zo was mijn eerste op een warme zomerdag, een drukke zaterdagmiddag, een zelfdoding voor de trein op een zeer drukke spoorwegovergang, complete chaos en heel veel getuigen die het hebben zien gebeuren.
In dat geval heb je er een extra probleem bij met zoveel getuigen waarvan sommigen nauwelijks nog iets kunnen zeggen.
Bij toeval waren we op 200 meter van de overgang aan het zoeken naar een berm brandje toen deze melding binnen kwam.......
Na afloop van het incident nog twee oudere mensen naar huis gebracht omdat deze niet meer in staat bleken om zelf nog te kunnen rijden, flinke klus kwa nazorg aan de diverse getuigen schat ik zo in.

Twee weken later op een eveneens heerlijke zomerdag op de vroege vrijdagavond de volgende, een persoon (vermoedelijk ook zelfdoding) onder een vrachtwagen.

Enige tijd daarna op een vroege (rond de klok van 09.00 uur) frisse zondagochtend een scooterrijder uit de bocht gevlogen en te water.
Hierbij waren we na slechts enkele minuten ter plaatsen en door middel van getuigen en sporen konder we precies zien waar de persoon incl scooter te water waren geraakt.
Snel de duikers ingezet en niet veel later landen de traumaheli naast ons, niet veel later kwam de duiker met slachtoffer boven water, wie de communicatie wisten we dat ie omhoog kwam met slachtoffer dus we stonden aan de kant al klaar om de persoon uit het water te trekken.
Het slachtoffer gaf geen teken van leven meer en reanimatie mocht niet meer baten.....

Dat waren de eerste drie dodelijke slachtoffers om het verhaal enigzins kort te houden, dan heb je nog de assistentie GGD perikelen waarbij afloop vaak onbekend blijft als persoon in kritieke toestand word afgevoerd en de dodelijke slachtoffers waarbij jezelf geen inzet hoef te doen of gedaan heb.

Zomaar wat incidenten waar je voor komt of kan komen te staan.
Die avond als je dan naar bed gaat komt het hele verhaal nog eens voorbij in je hoofd maar daarna kan ik het gelukkig op de achergrond houden en zie ik het slechts als weer een andere ervaring die je opgedaan heb.
Ik zie zulke zaken dan ook als een klus die we moeten klaren, net zoals je ook geregeld een brand zal moeten blussen. Wellicht niet helemaal een goed vergelijk maar zo bekijk ik het voor mijzelf wel en daarnaast is het voor mij een sterke gedachten dat je weet dat je er niet alleen voor staat, je bent al minimaal met 5 andere collega,s.
Voor mij werkt het om het slechts als "klus" te zien......


Het verhaal word ineens ietsje anders als we op een wederom warme vrijdagavond tijdens een 24 uurs dienst aan het sporten zijn op de kazerne en een collega ineens levenloos op de grond valt.....
Al snel word de reanimatie ingezet wat in eerste instantie geen resultaat geeft.
Al snel waren de mensen van de ambulancedienst ter plaatsen en na kostbare minuten is er dan toch resultaat.........deze collega is gelukkig volledig hersteld van dit avontuur.

Na dit incident heb ik de sportzaal een kleine 3 weken gemeden, vraag me niet waarom omdat ik daar geen antwoord op kan geven of toch wel, ik wilde daar gewoon niet zijn.
Eén ding maakte het me wel duidelijk, ook ik ben maar een mens, een mens die zo gemakkelijk met dodelijke incidenten kan omgaan en het eigenlijk al direct een plekje kan geven totdat het dichterbij komt zoals in dit geval een (goede) collega, toen bleek ook ikzelf iets meer tijd nodig te hebben......

Hoe dan ook, uiteindelijk heb ik ook deze gebeurtenis een plaatsje kunnen geven en gaat het leven weer verder zoals het altijd al ging.........

(Terwijl ik die laatste regel typte kwam er een ambulance prio1 (A1) voorbij m,n huis rijden, je staat er nooit echt bij stil maar wat zal daar voor een verhaal achter zitten of gaan komen.
Je staat er niet bij stil, ze rijden dagelijks meerdere keren langs omdat ik aan één van de drukste wegen hier woon, gewoon de zoveelste ambulance, politie of brandweerwagen vandaag.............ja precies, het leven gaat door totdat....... :-\)


Johan de C

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 3.379
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #16 Gepost op: 09 juni 2011, 12:33:54


Het verhaal word ineens ietsje anders als we op een wederom warme vrijdagavond tijdens een 24 uurs dienst aan het sporten zijn op de kazerne en een collega ineens levenloos op de grond valt.....
Al snel word de reanimatie ingezet wat in eerste instantie geen resultaat geeft.
Al snel waren de mensen van de ambulancedienst ter plaatsen en na kostbare minuten is er dan toch resultaat.........deze collega is gelukkig volledig hersteld van dit avontuur.

Na dit incident heb ik de sportzaal een kleine 3 weken gemeden, vraag me niet waarom omdat ik daar geen antwoord op kan geven of toch wel, ik wilde daar gewoon niet zijn.

Hoe herkenbaar, na mijn eerst dodelijke ongeval (meteen 2 personen)  heb ik een tijdje min of meer onbewust gemeden tijdens het autorijden. Altijd de een afrit eerder gepakt op de snelweg. Het bleek  achteraf ook nog eens net een minuut sneller naar huis te zijn...


zafara

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 222
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #17 Gepost op: 17 juni 2011, 22:31:00
Heel herkenbaar,

Naast de brandweerkazerne ligt een van de drukste spoor trajecten van nederland,
en de overweg heeft het zelfs tot kamervragen geleid, wordt gezien als 1 van de gevaarlijkste...

hoewel er gemiddeld 4-5 incidenten per jaar zijn(zowel TS(Tentamen Suďcide) als ongelukken),
het went nooit om er overheen te rijden, er is bijna nooit dat ik over de overweg rij zonder terug te denken aan de diverse incidenten.

Vaak genoeg gaat het maar net goed, tijd terug nog bijna taxi-busje met schoolkinderen onder trein gekomen,
gelukkig is door snel handelen van de chauffeur het maar net goed gegaan.

toch ben ik blij dat zulke incidenten bespaard blijven, maar hoe vreemd het ook klinkt... het is gewoon kwestie van tijd tot het weer mis gaat.

Toch heb ik gemerkt dat er over praten, en delen met collega's het een stuk verlicht.

Thuis kan ik het gelukkig ook goed er over praten, mijn ma werkt in psychiatrie, waar ook nog wel eens TS voorkomt.
dus door er open over te praten heb ik het tot nu toe altijd een plekje kunnen geven.
Manschap A Blusgroep 2
Brandweer De Bilt, Post Bilthoven
Coördinator Beveiliging


Pia

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 60
  • Geslacht: Vrouw
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #18 Gepost op: 13 september 2011, 07:43:19

Toch heb ik gemerkt dat er over praten, en delen met collega's het een stuk verlicht.

Thuis kan ik het gelukkig ook goed er over praten, mijn ma werkt in psychiatrie, waar ook nog wel eens TS voorkomt.
dus door er open over te praten heb ik het tot nu toe altijd een plekje kunnen geven.

Zo heb ik dat ongeveer ook, mijn vader heeft jaren bij de brandweer gezeten, de ramp van Volendam mee gemaakt en nog heel wat dodelijke incidenten, daardoor kan ik wel goed met mijn ouders er over praten omdat ze mijn gevoel kennen en ze laten mij dan ook rustig vertellen, met mijn vriend is het ook zo hij heeft ook al genoeg mee gemaakt binnen de brandweer en ik denk dat ik het daardoor wel flink getroffen heb,
Merk nu ook wel na de zoveelste overleden slachtoffer dat je er anders mee om gaat, zo ook hadden wij paar maanden geleden een oude mevrouw onder een vrachtwagen, ze leefde wel nog maar haat benen waren verbrijzeld en je zag meteen al dat dat nooit meer normaal zou worden, het was geen fijn gezicht, mmt kwam erbij en ze is levend de ambu in gegaan en ze is levend aangekomen in het zh dat is toch ons doel?? week erna hoorde we dat ze na amputatie en operatie zoveel toch was overleden, was wel evengoed weer even slikken :(


---
I am here: http://maps.google.com/maps?ll=53.172954,5.418879
Pia Brandweer-Harlingen  www.brandweerharlingen.nl