Ook hier de mindere ervaringen en ondanks dat ik er verders weinig moeite, last of problemen van heb blijven ze toch helder in je gedachten zitten.
Zo was mijn eerste op een warme zomerdag, een drukke zaterdagmiddag, een zelfdoding voor de trein op een zeer drukke spoorwegovergang, complete chaos en heel veel getuigen die het hebben zien gebeuren.
In dat geval heb je er een extra probleem bij met zoveel getuigen waarvan sommigen nauwelijks nog iets kunnen zeggen.
Bij toeval waren we op 200 meter van de overgang aan het zoeken naar een berm brandje toen deze melding binnen kwam.......
Na afloop van het incident nog twee oudere mensen naar huis gebracht omdat deze niet meer in staat bleken om zelf nog te kunnen rijden, flinke klus kwa nazorg aan de diverse getuigen schat ik zo in.
Twee weken later op een eveneens heerlijke zomerdag op de vroege vrijdagavond de volgende, een persoon (vermoedelijk ook zelfdoding) onder een vrachtwagen.
Enige tijd daarna op een vroege (rond de klok van 09.00 uur) frisse zondagochtend een scooterrijder uit de bocht gevlogen en te water.
Hierbij waren we na slechts enkele minuten ter plaatsen en door middel van getuigen en sporen konder we precies zien waar de persoon incl scooter te water waren geraakt.
Snel de duikers ingezet en niet veel later landen de traumaheli naast ons, niet veel later kwam de duiker met slachtoffer boven water, wie de communicatie wisten we dat ie omhoog kwam met slachtoffer dus we stonden aan de kant al klaar om de persoon uit het water te trekken.
Het slachtoffer gaf geen teken van leven meer en reanimatie mocht niet meer baten.....
Dat waren de eerste drie dodelijke slachtoffers om het verhaal enigzins kort te houden, dan heb je nog de assistentie GGD perikelen waarbij afloop vaak onbekend blijft als persoon in kritieke toestand word afgevoerd en de dodelijke slachtoffers waarbij jezelf geen inzet hoef te doen of gedaan heb.
Zomaar wat incidenten waar je voor komt of kan komen te staan.
Die avond als je dan naar bed gaat komt het hele verhaal nog eens voorbij in je hoofd maar daarna kan ik het gelukkig op de achergrond houden en zie ik het slechts als weer een andere ervaring die je opgedaan heb.
Ik zie zulke zaken dan ook als een klus die we moeten klaren, net zoals je ook geregeld een brand zal moeten blussen. Wellicht niet helemaal een goed vergelijk maar zo bekijk ik het voor mijzelf wel en daarnaast is het voor mij een sterke gedachten dat je weet dat je er niet alleen voor staat, je bent al minimaal met 5 andere collega,s.
Voor mij werkt het om het slechts als "klus" te zien......
Het verhaal word ineens ietsje anders als we op een wederom warme vrijdagavond tijdens een 24 uurs dienst aan het sporten zijn op de kazerne en een collega ineens levenloos op de grond valt.....
Al snel word de reanimatie ingezet wat in eerste instantie geen resultaat geeft.
Al snel waren de mensen van de ambulancedienst ter plaatsen en na kostbare minuten is er dan toch resultaat.........deze collega is gelukkig volledig hersteld van dit avontuur.
Na dit incident heb ik de sportzaal een kleine 3 weken gemeden, vraag me niet waarom omdat ik daar geen antwoord op kan geven of toch wel, ik wilde daar gewoon niet zijn.
Eén ding maakte het me wel duidelijk, ook ik ben maar een mens, een mens die zo gemakkelijk met dodelijke incidenten kan omgaan en het eigenlijk al direct een plekje kan geven totdat het dichterbij komt zoals in dit geval een (goede) collega, toen bleek ook ikzelf iets meer tijd nodig te hebben......
Hoe dan ook, uiteindelijk heb ik ook deze gebeurtenis een plaatsje kunnen geven en gaat het leven weer verder zoals het altijd al ging.........
(Terwijl ik die laatste regel typte kwam er een ambulance prio1 (A1) voorbij m,n huis rijden, je staat er nooit echt bij stil maar wat zal daar voor een verhaal achter zitten of gaan komen.
Je staat er niet bij stil, ze rijden dagelijks meerdere keren langs omdat ik aan één van de drukste wegen hier woon, gewoon de zoveelste ambulance, politie of brandweerwagen vandaag.............ja precies, het leven gaat door totdat.......
)