Waar het mij om gaat is dat iemand wel of niet kan functioneren tijdens repressief optreden. Wat is het risico en waar ligt de grens? En wie bepaalt die grens? Het kan niet zo zijn dat iemand met diabetes een risico voor zichzelf of voor anderen is. Sommige risicovolle beroepen kan je nou eenmaal niet uitvoeren als je een bepaalde ziekte hebt, hoe vervelend dat ook is.
Gr Hans
Ben het er helemaal mee eens dat er een risico aan diabetes en brandweerwerk. Echter is dit 'risico' niet voor iedereen even hoog.
De ene diabeet zal absoluut ongeschikt zijn en mogelijk een gevaar voor hem zelf en anderen kunnen zijn.
De andere diabeet is in staat de risico's zo goed als volledig af te dichten door een gezonde en sportieve levensstijl, en door het goed aan kunnen voelen komen van hypo's en hierop adequaat reageren. Misschien hebben zij ook nog het geluk dat ze een wat 'gebruikers vriendelijke' vorm van diabetes te hebben.
Bij die 2e groep, en daar schaar ik mezelf ook in, is het 'diabetes risico' niet significant groter dan de andere risico's die we in het brandweerwerk lopen.
Bij mij is in de aanname specifiek op diabetes gekeken naar mijn lichamelijke gesteldheid. Ik kon ook keihard aantonen bepaalde sportieve prestaties geleverd te hebben en een bovengemiddelde fitheid te hebben. Dit is door een arts bepaald dus.
Zelf moet je dan ook zo reeel zijn, dat mocht er een verandering zijn in je diabetesziekte dat je bv regelmatig Hypo's krijgt tijdens het brandweerwerk (ofwel het risico is niet meer significant klein!), dat het dan ook jammer en einde oefening is. Anders dienen de collega's, korpsleiding enz je daarop te wijzen als het al niet bij de periodieke keuring blijkt.
Wat niet terecht is volgens mij, is het op voorhand al stellen dat lijders aan diabetes allemaal niet geschikt zouden zijn, alsof ze een ledemaat missen of iets dergelijks!Op zich wel een nieuw topic waard eigenlijk!