Als ik iemand in mijn ploeg zou krijgen die onwel kan worden dan zou ik daar wel moeite mee hebben, ondanks dat hij is goedgekeurd door een arts. Wanneer dit gebeurd tijdens de dienst dan kan je niet eventjes vijf minuten blijven zitten omdat hij onwel is, de auto moet toch de deur uit.
Ik ben sterk van menig dat je als brandweerorganisatie geen uitzonderingen moet maken, het schept verwachtingen die niet waargemaakt kunnen worden. Daarom vroeg ik eerder al wat de grens is. Straks komt er één met een kunstbeen, een glazen oog, het syndroom van Gilles de la Tourette of ik weet niet wat voor aandoening en dan kan er voor iedereen wel een uitzondering gemaakt worden. Waarom voor de één wel en de ander niet?
Gr Hans
Gelukkig mogen we allemaal onze mening hebben, en die zal ik ook altijd respecteren. Ga ik nu ook doen maar ik geef even wat kantekeningen.
Ik ben bang dat je enigszins bent besmet met het 'afschermvirus' welke zich goed handhaafd en groeit naast het h1n1 virus in Nederland.
Ook ben je niet echt consequent, een paar berichten terug vraag je om een grens bepalende instantie, en als die zijn oordeel heeft uitgesproken, negeer je vervolgens die uitspraak ? ? ?
Een alinea later vraag je alweer om een grensbepaler, maar met jouw opvatting zal je zijn uitspraak zeker al negeren als die niet bevalt, dus die vraag is zinloos voor je.
Sorry, maar met iemand die niet kan vertrouwen op anderen, zoals in dit geval meerdere geautoriseerd keurende artsen, denk ik dat het ook slecht toeven is in de ploeg of als maat.
Gezien je eerste zin, "ondanks al is hij goedgekeurd door een arts" zet je op deze manier het keuren als geheel buitenspel. Wat heeft een keuring immers voor een zin, als jij een uitslag niet accepteerd!